Over ons

Mijn naam is Wilma Brinkman, geboren op 19 mei 1983, iets achter mijn grote tweelingzus Aafke aan. De jongste van een gezin met 4 kinderen. Opgegroeid in het mooie Drenthe in de buitengebieden op de boerderij. Mijn ouders hadden een veehouderij bedrijf in Ekehaar en daar was uiteraard genoeg ruimte voor de liefhebberij van de paarden. Naast KWPN fokmerries stonden er verschillende pony's voor Aafke en mij waar we dagelijks mee in de weer waren. Maar niet alleen de leuke aspecten van deze leuke hobby mochten wij ervaren ook diverse klusjes waaronder uitmesten waren ook wekelijks aan de orde. Broers lief hebben het boerenbedrijf overgenomen en uitgebreid, zuslief is vertrokken richting het Drents Friese Wold en ik ben in Grolloo, aan de Vredenhemiseweg neergestreken, vlakbij het gehuchtje Vredenheim. 
 
 
Historie 
In 2002-2003 hebben mijn broers de boerderij overgenomen en zijn mijn ouders in Rolde gaan wonen. Mijn zus en ik waren door onze reis naar Austrailië paardloos en gingen studeren in Leeuwarden. Al gauw kwam het eerste paard weer op de dam, Lyza, een wat oudere arabische merrie welke eerder op de drafbaan had gelopen. Zo konden we af en toe toch nog een ritje maken. 
 
Toen besloot mijn moeder, als verdrentste Groninger, dat het tijd werd dat er weer eens een Groninger binnen de familie kwam. Mijn moeder komt uit het Groninger land en mijn oma heeft nog tal van foto's van de Groninger paarden vroeger bij hun op de boerderij. Zo is het gekomen dat wij in 2007 Odessa (Onnos S x Loek) van Esther Dekker uit Veendam hebben gekocht. Onze eerste Groninger maar eigenlijk van oma en mam. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en heeft Odessa Z1 gelopen en 6 eerste premie veulens gebracht waaronder 2 goedgekeurde dekhengsten Macho Polo & Lanzo B. 
 
Odessa
Odessa werd in 2007 gekocht en ik kwam in 2007 aan de Vredenheimse weg te wonen in het prachtige Grolloo. Odessa woonde er nog eerder als mij geloof ik. Stal Vredenheim was een veehouderij (koeien en varkens) bedrijf dus door de afgelopen 10 jaar heen is er veel veranderd. We begonnen met 2 zelfgemaakte stallen in de oude kapschuur. Later kwamen er 6 nieuwe boxen bij in de varkensschuur wat tegenwoorden de paardenstal is. Een mooi rijbak van 20x60 werd aangelegd en toen Macho terug kwam in 2012 werd de inloopstal in de kapschuur zijn hengstendomein. Dit wordt nu nog gebruikt voor het afwennen van de veulens. Later in 2014 hadden pap en ik afgesproken dat er nog 5 stallen bij moesten om de stal helemaal af te hebben. In totaal hebben we 6 boxen van 3 bij 4 m2 en 5 stallen van 3 x 4.5m2. En 3 inloopstallen voor pension en opfok. 
 
 
Nieuwe tijden

Stal Vredenheim is eigenlijk niet alleen Erik en Wilma, de Groninger paarden en de pensionpaarden. Het begon allemaal met de Groninger merrie Odessa van mijn ouders. Zo is het virus een beetje overgelopen. Daarnaast hebben we alles eigenlijk allemaal altijd samen gedaan, de Odessa lijn is van mijn moeder. Voordat mijn vader overleed deden we eigenlijk grootendeels alles samen of in samenwerking maar vooral in overleg. Dankzij mijn ouders mogen wij op dit mooie plekje wonen en zij hielpen ons ook altjid de winter door aangezien wij werken en zij met de VUT zijn/waren. Niet alleen samen overleggen, advies vragen of krijgen, over hengstenkeuzes of over paarden in het algemeen, de dagelijkse gang van zaken, maar ook samen stallen bouwen, afrasteren, veulens vangen, keuringen, paardenuitjes, mennen en ga zo maar door. Pap vond het heerlijk om meerdere keren per week aan te komen waaien en lekker bezig te zijn, in het land of in de stallen. Bij een nieuw veulen kwam hij altijd even kijken, ook midden in de nacht en er moest altijd een borrel op gedronken worden. Voor hem was dit echt genieten en een goede dagbesteding na jaren lang hard werken. Dat is nu helaas allemaal anders, en we missen hem enorm! Gelukkig fokt moeders nog steeds door met Odessa en is zij een fanatieke vrijwilliger voor het Groninger Paard. Ze geniet van de gezellige paardendagen en evenementen en vooral in het voorjaar van het jonge spul in de weide! Ze neemt oude oma van 100+ geregeld mee langs de boederijen om als "oudjes" te genieten van het dartelende jonge spul in het voorjaarszonnetje in de weide.
 
Hobby
"Een hobby mag geld kosten" , en dat doet het dan ook. Ook de term, "een uit de hand gelopen hobby" is van toepassing op het hele verhaal. Want inmiddels staan er ongeveer 9 Groningers op stal, naast nog een aantal pensionpaarden. Odessa was lang de enige groninger merrie en liep gezellig met Lyza de arabier. Met beide paarden werd gefokt en de opfok werd weer aangereden. Tussendoor kwam er nog een oude KWPN fokmerrie bij waar we ook nog twee prachige veulens hebben gefokt, Hilton (Uphill x Flemming) & Ivano (Obelisk x Flemming). Maar het hele KWPN gebeuren hadden we wel gezien en we besloten door te gaan in de Groningers. 
 
In 2010 gingen we naar onze eerste regionale groningerpaard keuring van regio noord bij de Vlagtwedder Landbouwbeurs. Macho liet zich mooi zien en mocht op 1A gaan staan. Later in het keuringsseizoen naar Wenum Wiesel voor de Nationale Keuring, een regenachtig dag en Macho was wat minder onder de indruk als in Vlagwedde maar toch een 1A plaatsting en veulenkampioen. En niet wetende wat het in ging houden, maar Harm Migchels toegezegd dat de ballen er onder zouden blijven tot hij 3 jaar was. 
 
Macho Polo 
Zo gezegd zo gedaan, Macho ging in de opfok in Friesland en later in Groningen. Marieke Kalk gevraagd om hem klaar te stomen voor de HK van februari 2013. Hem in het najaar met pap uit Groningen opgehaald, waar hij als voorbeeld paard fungeerde voor de rest van de opfokhengsten. Toen was het toch al wel een hele heer. In februari 2013 is hij voorlopig goedgekeurd voor het Groninger Stamboek. Niet iedereen was gecharmeerd van hem, hij was toen nog erg "puppy". Tijdens het klaar stomen ging hij vooral de lucht in en "nog" niet echt in de breedte maar dat is inmiddels helemaal goed gekomen. Door naar Utrecht voor de rest van de onderzoeken, cornage, sperma, klinisch en röntgonologisch. En een aantal weken later kwam het verlossende woord: Macho Polo mocht zich Groninger Dekhengst gaan noemen! Dan kom in je in een sneltrein en heb je ineens een goedgekeurde dekhengst en die moet uiteraard gaan dekken. Er moet vanalles geregeld worden omtrent dekken, huisvesting, voorwaarden, dekgeld.... Uiteindelijk kom je als hengstenhouder van een Groninger Dekhengst tot de conclusie dat er op dat moment weinig informatie is. Later blijkt weinig dekkingen en het dekgeld dekt eigenlijk niet de onkosten. Maar goed, het is ook de eer en de trots dat je zelf een ggk dekhengst hebt gefokt. Gelukkig leveren de veulens steeds meer op en gaat het dekgeld misschien ook wat omhoog. 
 
Wij hebben er in die 3.5 jaar dat we Macho als hengst hebben aangeboden alles aangedaan om hem en het Groninger Paard te promoten. En Macho zelf doorstond alles glansrijk met de twee vingers in de neus maar hij was wel echt hengst. De nakomlingen waren en zijn ook "goed gelukt" zoals wij dat noemen. En het toekomstbeeld was om zelf (door Aafke) door te rijden en geregeld heerlijke mentochten met hem te maken met onze vader Anne. Helaas hebben we in 2014 en 2015 het verlies van onze vader moeten verwerken en hebben we Macho tijdelijk uit handen gegeven aan Hergen van Hall. Dit omdat hij zoveel potentie had en wij op dat moment niet in de situatie verkeerden om hem uit te brengen en de aandacht te geven die hij verdiende. Hij heeft in korte tijd veel bereikt, na al een jaar publiekslieveling te zijn geweest heeft hij in 2015 en 2016 de titel Nationaal Kampioen gekregen en hij heeft geweldig gepresteerd op de Friese kampioenschappen in 2016 als 6 jarige in de Z1. 
 
Omdat hij zoveel in zijn mars had, nog zo jong was (6 jaar) ZZ licht liep, braaf zijn dingetje voor de marathonwagen door het bos kon en trok maar de toekomst zonder pap er toch anders uit zag voor ons en dus ook voor hem en met daarnaast het feit dat hij best relatief veel gebruikt werd in de fokkerij. Wat inhoudt dat er steeds meer Gerlinus bloed binnen het stamboek komt en zijn Nationaal veulenkampioen Maistro Polo ook nog eens voorgesteld zou worden op de aankomende HK. Heeft ons doen besluiten om bij Hergen aan te geven dat mocht er iemand geinteresseerd zijn in een Groninger dat hij Macho wel mocht laten zien. Er vanuit gaande dat dit voorlopig (het eerste jaar) nog niet het geval zou zijn. Maar dat liep dus net even iets anders, en in een heel kort tijdsbestek was hij verkocht naar Amerika. Waar hij eerst als ruin heen zou gaan maar uiteindelijk gelukkig als hengst de oceaan is overgevlogen. Het viel ons toch best zwaar deze beslissing en vooral het afscheid. We hadden immers een andere toekomst met Pap en met hem voor ogen maar heel realistisch was dit voor alle partijen beter, voor Macho zelf, foktechnisch binnen het stamboek en dus ook voor ons, dit was zijn kans! Het zou zo zonde zijn geweest om hem aan te houden en zo jong al te degraderen terwijl hij zoveel potentie had en werklustig was. 
 
Maar Stal Vredenheim had inmiddels wel geinvesteerd in fokmerries omdat de vraag naar Groninger paarden hoger is als het aanbod. En er ook best veel vraag naar Macho nakomelingen was. Inmiddels 5 fokmerries op stal en geen Macho Polo meer. 
 
Alle niet Groninger paarden in ons eigendom zijn door de jaren heen verkocht en alles wat niet Gronings is, is pension, op de leuke welsh A en C pony van mijn moeder na. Van deze merries zijn er een aantal om mee te fokken maar ook drie waar opgereden kan worden. Het belangrijkse bij ons is LOL met je KNOL. Fokken is leuk, maar fokken is gokken en het is niet alleen maar rozegeur en maneschijn. Er zijn ook pijnlijke kanten aan als het fout gaat of niet lukt. Emotioneel en financieel. Maar we zijn blij met de paarden die er staan en naast de 1 - 4 veulens die we per jaar proberen te fokken zijn we verder voornamelijk lekker aan het rijden, dressuur, buitenritten en oefencrossen. 
 
Macho blijft voor ons het boegbeeld van Stal Vredenheim,
onze trots en ons paradepaardje.
Zonder Odessa en Macho had Stal Vredenheim er heel anders uit gezien. 

Wij fokken sinds 2008 paarden van het Groninger ras. Ons boegbeeld, de goedgekeurde dekhengst Macho Polo, hebben we kort geleden verkocht naar Amerika. Het is een liefhebberij met vooral goodwill voor het Groningerpaard. Inmiddels staan er meerdere groninger merries op Stal Vredenheim en fokken we ieder jaar een aantal veulens. Met name om de populatie in stand te houden maar ook om de fokdoelen en bloedspreiding. Het Groningerpaard is de afgelopen jaren steeds meer in opkomst dit merken we vooral door de vele aanvragen. 

Wij zijn sinds 2007 in het bezit van Groningers, actief met fokken , recreatief rijden (shows, crossen, dressuur) en voor de promotie van het Groninger paard. Vanaf 2008 zijn we ook gaan fokken met de groningers, begonnen met 1 en inmiddels 5 merries op stal staan, nou ja in de wei, wij houden niet zo van lang op stal staan. 

Fokdoel is een combinatie van het in stand houden van het Groninger ras met het wat moderne rijtypische paard fokken voor de gewone recreatieve ruiter. De paarden hebben tegenwoordig niet meer het doel als landbouw paard voor de ploeg maar de vraag naar brave rijtypische groningers (paarden) met een gouden karakter is enorm, maar ook de minder fanatieke, niet prof maar recreatieruiter wil wel eens een wedstrijdje rijden. 

FOKDOEL: Behoud en voortbestaan van het groninger ras, met het behouden van de raseigenschappen en kenmerken maar toch ook aan de wens van rijtypisch veelzijdig gebruikerspaard te vol doen.

Hier een citaat van ons oud - inspecteur Harm Michgels: In de huidige fokkerij streven we naar het veelzijdige landbouwrijpaard, zoals dat begin jaren ’50 voorkwam. Verder moeten onze paarden klasse hebben: uitmunten in kwaliteit, hardheid, uithoudingsvermogen en gestel. Uithoudingsvermogen, omdat ze in de borstkas veel ruimte hebben voor hart en longen (diepte). In verhouding lijken ze daardoor wat kortbenig.  En natuurlijk hebben ze een werklustig temperament.

Liefhebber & fokker van

Groninger Paarden

& kleinschalige pensionstal